Jan Berdyszak, z cyklu Szkice, technika mieszana na papierze, 44x57 cm w świetle oprawy, 1968
Informacje o dziele:Jan Berdyszak, z cyklu Szkice, technika mieszana na papierze, 44x57 cm w świetle oprawy, 1968, praca na papierze, technika mieszana.Przód góra: sygnatura Jan Berdyszak. Przód dół: 1968. Praca z serii Szkiców i rysunków tworzonych przez artystę przez cały okres aktywności, szczególnie zaś w pierwszym okresie budowania własnej filozofii dzieła w latach 60. I 70. XX wieku. Cykl stanowi fragment przygotowań do rozważań w procesualnej ontologii dzieła, będąc przygotowaniem do realizacji ostatecznych. Szkice i rysunki są jak atomy-samodzielne dzieła sztuki w uniwersum koncepcji twórczej artysty. Prace z tej serii znajdują się w wielu kolekcjach prywatnych i muzealnych, także w Muzeum Narodowym we Wrocławiu. W 2012 roku Galeria Kościelak wraz z autorem przekazała w darze do Muzeum Narodowego we Wrocławiu znaczącą kolekcję prac z tej serii. Z okazji wystawy prac wchodzących w skład daru została wydana monografia E.Kościelak, M.Szafkowska, Jan Berdyszak. Szkice i rysunki, 2012, Muzeum Narodowe we Wrocławiu.
Więcej na ten temat: https://zpap.wroclaw.pl/berdyszak, https://rynekisztuka.pl/2012/01/09/szkice-i-rysunki-jana-berdyszaka/ https://mnwr.pl/jan-berdyszak-szkice-i-rysunki/
Jan Berdyszak (1934-2014) ukończył studia w zakresie rzeźby w Wyższej Szkole Sztuk Plastycznych (obecnie Uniwersytet Artystyczny) w Poznaniu w 1958 roku. W macierzystej uczelni pracował od 1965 roku, pełniąc funkcję prorektora w latach 1984-87. Artysta wszechstronny, wypowiadał się w rzeźbie, malarstwie, grafice, fotografii, technikach mieszanych, tworzył scenografie, pisał teksty z zakresu teorii i filozofii sztuki. Twórczość Jana Berdyszaka była procesem budowania własnej filozofii dzieła i procesu twórczego. W centrum jego filozofii dzieła znajdowały się takie pojęcia, określane przez niego jako „byty pierwsze”, jak pustka, ciemność, gęstość, przeźroczystość, potencjalność. Twórczości Jana Berdyszaka można podzielić zarówno na okresy, jak też na wątki, które trwają przez cały okres jego aktywności. Są to wątki wprowadzające w strukturę dzieła przestrzeń realną, wyobrażoną, pojęcie pustki, powłoki, reszty, czasoprzestrzeni oraz rozbudowanego filozoficznie i plastycznie pojęcia sacrum.
