Jerzy PANEK (1918 - 2001), Mniej więcej Stacho; lata osiemdziesiąte

Flamaster, cienkopis (?), zeszytowy papier w kratkę; 29 x 20 cm 42 x 32
Sygn., opisany u dołu: mniej więcej Stachu Panek
Kolekcja prywatna Kraków

Studia odbywał na Wydziale Grafiki Państwowego Instytutu Sztuk Pięknych w Krakowie, który w czasie wojny został przemianowany na Staatliche Kunstgewerbeschule Krakau. Po wojnie studiował w krakowskim Instytucie Sztuk Pięknych, a następnie na ASP pod kierunkiem Eibischa i Pronaszki. Zajmował się malarstwem i grafiką, głównie drzeworytem. na jego twórczość graficzną wpłynęła podróż do Chin. Na przełomie lat 1967/1968 był wykładowcą ASP w Krakowie. Karierę naukową zakończył kiedy to wkraczając na salę pełną „ludzi partii” podczas balu ASP krzyknął „czołem konfidenci!”. Wiele lat później został jej honorowym profesorem. Był członkiem Międzynarodowego Stowarzyszenia Drzeworytników XYLON i Związku Polskich Artystów Plastyków. Jego twórczość została wyróżniona nagrodami: złotym medalem na Triennale Współczesnej Sztuki Światowej w Nowym Delhi, Nagrodą Ministra Kultury i Sztuki Nagrodą im. Jana Cybisa i wiele innych. Za całokształt pracy twórczej otrzymał w roku 1998 Nagrodę Miasta Krakowa i Nagrodę Wojewody Krakowskiego. Tuż przed śmiercią powstał o nim film dokumentalny Jerzy Panek. To, co najważniejsze, który zrealizowała Elżbieta Dzikowska. Niezwykle barwna postać w polskiej historii sztuki.