Nikifor Krynicki (1895 Krynica Zdrój - 1968 Folusz), W Krakowie

kredki, ołówek, papier, 21 × 27 cm
u dołu autorski napis: „WKRAKÓWAWSIUILCAZ-SZPOWNAWILLASEŁO”

„Twórczość Nikifora wymyka się wszelkim porządkującym zaszeregowaniom. Umownie ten rodzaj samorodnego malarstwa nazywamy „naiwnym”, ale akurat w odniesieniu do sztuki Nikifora to określenie jest nieadekwatne. Jego sztuka jest bowiem wyrafinowana i szczegółowo perfekcyjna. Musimy „studiować” Nikifora, oglądać wielokrotnie jego obrazy, żeby próbować zrozumieć zawartą w nich treść i symbolikę. By dojść do przekonania, że nigdy nie pojmiemy do końca tych - czasem na pozór banalnych - malunków. „Naiwność” Nikifora polegała chyba na wierze w to, że malowaniem można poprawić świat. Człowiek współczesny, „cywilizowany, od razu oczywiście uśmiechem skwituje taki pomysł. Tyle że Nikifor dokonał tego naprawdę! „Nikifor odniósł nad światem największe zwycięstwo: z wroga uczynił przyjaciela, obłaskawił otoczenie, zmienił je zupełnie, zgodnie ze swymi pragnieniami” -napisał Andrzej Banach.” (Zbigniew Wolanin „Nikifor”, wyd. Bosz, 2022, s. 26.)