Wymiary: 70 x 50 cm
1.Stanisław Fijałkowski, bez tytułu, 1975
Linoryt/papier, e.a., wymiary: 10,3 x 7,1 (zadruk)
Sygnowany, datowany i opisany ołówkiem u dołu: ‘8 XII 75 e.a. S. Fijałkowski’
2.Stanisław Fijałkowski, bez tytułu, 1972
Linoryt/papier, e.a., wymiary: 9,9 x 7,5 (zadruk)
Sygnowany, datowany i opisany ołówkiem u dołu: ‘e.a. S. Fijałkowski 72’
3.Stanisław Fijałkowski, bez tytułu, 1971
Linoryt/papier, e.a., wymiary: 9,8 x 7,5 (zadruk)
Sygnowany, datowany i opisany ołówkiem u dołu: ‘e.a. S. Fijałkowski 71’
4.Stanisław Fijałkowski, bez tytułu, 1976 (zadruk)
Linoryt/papier, e.a., wymiary: 10,1 x 7,7 (zadruk)
Sygnowany, datowany i opisany ołówkiem u dołu: ‘e.a. S. Fijałkowski 76’
5.Stanisław Fijałkowski, „II lekcja anatomii”, 1969
Linoryt/papier, e.a., wymiary: 8,1 x 11,8 (zadruk)
Sygnowany, datowany i opisany ołówkiem u dołu: ‘II Lekcja anatomii e.a. S. Fijałkowski 69’
Stan zachowania
foxing na arkuszach
Biogram
Studia odbył w latach 1946–51 w łódzkiej PWSSP. W początkowym okresie twórczości nawiązywał do doświadczeń impresjonizmu, w końcu lat 50. przeżył fascynację informelem. Przemiany, jakie zachodzą w jego malarstwie, skupiają się głównie na stopniowym odchodzeniu od formy wprost, zbyt dosłownej. Tworzył prace, które wykorzystują sugestie „przedmiotowe” i odnoszą się np. do ikonografii chrześcijańskiej, cykle kompozycji abstrakcyjnych (np. „Wąwozy”, „Wariacje na temat liczby cztery”, „Studia talmudyczne”) czy sięgających do własnych przeżyć autora („Autostrady”). Artysta reprezentował Polskę na Biennale w Sao Paulo (1969) i na Biennale w Wenecji (1972). W roku 1977 wyróżniono go Nagrodą Krytyki Artystycznej im. Cypriana Kamila Norwida, a w 1990 roku uhonorowany został prestiżową Nagrodą im. Jana Cybisa
