sygn. p.d.: Fangor 87
Wewnątrz passe-partout nalepka z wystawy: Fangor. 50 lat malarstwa, Galeria Zachęta, Warszawa 1 – 28 X 1990 (kat. bez spisu prac, na nalepce nr czerwonym tuszem: 92).
Była to pierwsza po wyjeździe za granicę wystawa retrospektywna Wojciecha Fangora w Polsce. Do oznaczenia prac użyto starych nalepek wystawowych z nazwą Centralne Biuro Wystaw Artystycznych – Zachęta.
♣ do wylicytowanej ceny oprócz innych kosztów zostanie doliczona opłata wynikająca z prawa twórcy i jego spadkobierców do otrzymania wynagrodzenia zgodnie z Ustawą z dnia 4 lutego 1994 roku - o prawie autorskim i prawach pokrewnych (droit de suite)
Wojciech Fangor (Warszawa 1922 - Warszawa 2015) uczył się malarstwa u Tadeusza Pruszkowskiego i Felicjana Szczęsnego-Kowarskiego (1940-44). W 1946 uzyskał dyplom w ASP w Warszawie. W 1954-62 był docentem na Wydziale Grafiki tej uczelni. Uczestniczył w oficjalnym życiu artystycznym okresu socrealizmu jako malarz i grafik-plakacista. W malarstwie niekiedy stosował przerysowania na granicy zamierzonej karykatury („Postaci“, 1950). W plakatach filmowych operował metaforą i syntetycznym znakiem malarskim w sposób odbiegający od doktryny socrealizmu („Silniejsi od nocy“, 1955), stając się współtwórcą tzw. polskiej szkoły plakatu. Współpracował też z architektami, m.in. ze Stanisławem Zamecznikiem, z którym stworzył w 1958 „Studium przestrzeni“, pierwsze polskie environment, które bazowało na jego obrazach optycznych. W 1961 wyjechał z Polski, początkowo do Wiednia, potem do Waszyngtonu (1962), Paryża (1962-1964), Berlina Zachodniego (1964-1965) i Anglii (1965-1966). W 1966 osiedlił się na stałe w Stanach Zjednoczonych, gdzie wykładał na Fairleigh Dickinson University w Madison (1966-1983) i na Wydziale Architektury Harvard University w Cambridge, Massachussets (1967-1968). W 1978 otrzymał nagrodę Fundacji Jurzykowskiego. W 1989 przeniósł się do Santa Fe w stanie Nowy Meksyk, a od lat 90. zamieszkał w Polsce.
Zmarł w Warszawie 25 października 2015 r.
