Wazon (dzban) dekoracyjny z wężowym uchwytem, z miniaturą: scena bachanaliów

majolika, farby podszkliwne;
skazy technologiczne i drobne ubytki szkliwa, reperowany uchwyt (klejone ręce kobiety), stopa klejona i reperowana na nity, z retuszami malatury, drobne pęknięcia
i ubytki wokół nodusu stopy; metalowy montaż stopy z brzuścem; wys. 74,5 cm; nie sygnowany.
Włochy, wytwórnia nieokreślona, XIX w.
Wazon - dzban, o owoidalnym, wydłużonym brzuścu, na szpulowej stopie z wklęsłą podstawą, krótkim trzonem i kulistym nodusem. Kielichowo rozchylona 2-dzielna szyjka i wysokie wężowe ucho rozdwojone u nasady, przechodzące góry w postać kobiety z rękami z rozdwojonymi spiralnymi zakończeniami górnej nasady. Na froncie brzuśca miniatura ze sceną bachanaliów w pejzażu, w wydzielonej wolutami szerokiej rezerwie: pijany Bachus z winoroślą wokół bioder podtrzymywany przez Satyra i dwie bachantki, dwa półnagie putta z dzbanem, Amor z kiścią winogron i laseczką (tyrsem?) oraz leżąca kobieta w niebieskiej draperii. Wokół szyjki, stopy, i partii brzuśca szlaki żółto-brązowego ornamentu akantowego, cekinowego, wici akantowej, palmet i listew-wydłużonych języków na granatowym tle oraz kartusze z puttami i amorkami; od frontu na szyjce, stopie i nodusie kartusze z maskami męskimi.
Wyrób o formie i dekoracji historyzującej.