Charewiczowa Łucja, Towarzystwo miłośników przeszłości Lwowa z powodu dwudziestopięciolecia istnienia 1906 – 1931, nakł. Towarzystwa Miłośników Przeszłości Lwowa, Lwów 1932, s. 12, wymiary 16 x 24,5 cm. Okładka broszurowa, przybrudzona. Widok Lwowa po tekście.
Łucja Charewiczowa z domu Strzelecka, ps. „Cezaryna Mikułowska” (ur. 12 sierpnia 1897 w Cieszanowie, zm. 17 grudnia 1943 w Auschwitz-Birkenau) – polska historyczka związana ze Lwowem, działaczka społeczna. Od 1931 pełniła stanowisko kustosza Muzeum Historycznego Miasta Lwowa. Uzyskała stopień doktora. Została docentem historii miast i kultury na Uniwersytecie Jana Kazimierza we Lwowie, pracowała jako starszy asystent wolontariusz w Zakładzie Historii Powszechnej Średniowiecznej na Wydziale Humanistycznym UJK. Podczas II wojny światowej w 1940 przeniosła się do Warszawy. Tam pracowała w Bibliotece Ordynacji Zamojskiej. Działała w konspiracji. Uczestniczyła w tajnym nauczaniu. W lipcu 1943 została osadzona na Pawiaku. 5 października 1943 została osadzona w niemieckim obozie koncentracyjnym w Auschwitz-Birkenau, gdzie otrzymała numer obozowy 64373. Tam 17 grudnia 1943 poniosła śmierć, według jednego źródła zamordowana, według innego zmarła na tyfus.
