Jerzy Żuławski Eros i psyche [I wydanie, 1904]

add Votre note

Description du lot

Jerzy Żuławski
Eros i psyche

Lwów 1904 pierwsze wydanie
(6)268(3)s. + 16 tablic fot. - Irena Solska i Władysław Roman na scenie lwowskiej, w reżyserii Ludwika Solskiego
o. półpłócienna
s. bdb

For. ca: 15,5 x12 cm

„Pierwsze przedstawienie Erosa i Psyche miało miejsce 27 lutego 1904 roku, równolegle w Krakowie i we Lwowie. W premierowym spektaklu na scenie lwowskiej wystąpili: słynna Irena Solska i nieznany mi z imienia aktor o nazwisku Roman [Władysław – przyp. Szarlatan] – w roli Erosa. Sukces sceniczny sztuki był tak duży, że jej książkowe wydanie ukazało się w niecałe trzy miesiące od dnia premiery i (co było wówczas niemałym ewenementem) zostało ozdobione przez wydawcę – księgarnię H. Altenberga we Lwowie – fotografiami z lwowskiego przedstawienia. Jedna z nich, z podobizną Solskiej w roli Psyche, została nalepiona na licu płóciennej wydawniczej oprawy książki Żuławskiego. Odtwórczyni tej roli była osobą publiczną, bohaterką rozlicznych towarzyskich skandali i być może tylko dlatego pojawienie się jej roznegliżowanego portretu na okładce Erosa i Psyche było w ogóle możliwe. Tak czy siak, pod względem obyczajowym – i nie tylko – rewolucja to była wielka.”źr.: Jan Straus, Teraz okładka, Warszawa 2021, s. 286

„Jerzy Żuławski herbu Szeliga - polski filozof, pisarz, poeta i dramaturg okresu Młodej Polski. Wraz z Władysławem Umińskim i Antonim Langem jeden z prekursorów polskiej literatury fantastycznonaukowej. Jako poeta przedstawiciel dekadentyzmu i katastrofizmu. Autor dramatów symbolicznych oraz prozy poetyckiej, a także esejów filozoficznych.”

„Dramat Jerzego Żuławskiego Eros i Psyche stanowi metaforyczną wizję dziejów świata jako odkupieńczej wędrówki Duszy (Psyche) dążącej do zjednoczenia ze stwórczą Miłością (Eros). Winą Psyche jest namiętna chęć poznania prawdziwego oblicza Erosa, w czym, zgoła innymi niż miłosna tęsknota powodowany, dopomógł jej mimowolnie żywioł ziemski, ociężały i materialny, uosobiony w postaci o imieniu Blaks (por. gr. βλαχις: wstyd). Poszukując swej miłości, gnana tęsknotą Psyche, wyrusza z arkadyjskiej krainy, wcielając się kolejno w wędrowną śpiewaczkę w czasach upadku Grecji pod jarzmem Rzymu, mniszki w średniowiecznym klasztorze, zamiłowaną w sztuce księżnę w renesansowych Włoszech, karczmarkę-przewodniczkę ludu oddaną walce w imię wolności w czasach rewolucji francuskiej, wreszcie kochankę potężnego bankiera z przełomu wieków XIX i XX.”

źr.:https://nakanapie.pl