Félix Lope de Vega y Carpio (ur. 25 listopada 1562 w Madrycie, zm. 27 sierpnia 1635 tamże) to hiszpański pisarz, autor 2000 dramatów, z których zachowało się 500, w większości opartych na historii i legendach ludowych, gdzie tragizm splatał się z komizmem, a realizm z fantastyką.
W sposób mistrzowski budował intrygę swoich utworów i portrety bohaterów. Odnowił zasady teatru w okresie, kiedy zapanował barok i dramaty sceniczne stały się popularniejszą dziedziną sztuki. Najważniejszy przedstawiciel literatury Złotego Wieku obok Calderóna, Cervantesa i La Cruz. Przypisuje mu się także około 3000 sonetów, 3 powieści, 4 nowele, 9 epopei, 3 poematy dydaktyczne oraz setki komedii (1800 według Montalbana).
Był przyjacielem pisarzy Francisca de Quevedo i Juana Ruiza de Alarcón, a jego dorobek literacki wzbudzał zazdrość współczesnych mu autorów takich jak Góngora czy Cervantes.
Prezentujemy trzy komedie jego autorstwa: "Kara-nie zemsta", "Najlepszym sędzią król" oraz "Gwiazda Sewilska".
Przekład Juliana Święcickiego.
Nakładem drukarni S. Lewentala, Warszawa 1881.
Format: 205 x 145 mm, 255 stron.
Oprawa introligatorska, grzbiet oryginalny, niewielkie otarcia i przybrudzenia stron.
