Karabela bojowa, XVII/XVIII w.

dł. karabeli w pochwie 884 mm, dł. karabeli 868 mm, dł. głowni 735 mm, szer. głowni u nasady 39 mm, grubość grzbietu u nasady 8 mm, masa karabeli 875 g, masa karabeli w pochwie
1265 g

R ę k o j e ś ć otwarta, oprawa stalowa. Jelec prosty, krzyżowy, z krótkimi wąsami i ramionami zakończonymi kuleczkami. Głownia pochylona do przodu, w formie schematycznej orlej głowy, widzianej z profilu. Trzon rękojeści wykonany z dwóch czarnych okładzin nacinanych w szewrony, trzykrotnie przynitowanych do trzpienia głowni. Grzbiety okładzin ujęte gładką stalową listwą. G ł o w n i a stalowa, polerowana, o umiarkowanej krzywiźnie. Obustronnie profilowana w jedną, sięgającą długiego obosiecznego pióra, bruzdę przygrzbietową. Dwie środkowe bruzdy – pierwsza na wysokości zastawy, powyżej druga, sięgająca połowy pióra. Sztych w linii grzbietu. Na zewnętrznym płazie zastawy wybite znaki miecznicze. P o c h w a z łubek drewnianych, obciągnięta skórą i zszyta pośrodku strony wewnętrznej. Okucia stalowe. Gniazda na wąsy jelca, ryfki i trzewik wyrobione w skórze przez podłożenie sznurka lub drutu. Zewnętrzna strona płaszcza dekorowana falistą linią, powstałą podobnie jak gniazda. Dwa szerokie pierścienie ryfek przy krawędziach dekorowane liniami prostymi. Pierścienie z ruchomymi koluszkami na spłaszczonej tylnej stronie pochwy. Trzewik podobnie dekorowany.
stan zachowania: 4/4/4