Edward Dwurnik, CHŁODNY PŁOMIEŃ, 1985

120,0 x 114,0cm - olej, płótno olej, płótno z doklejonymi na krawędziach paskami płótna lnianego

sygn. p.d.: 8 | E DWURNIK [sygn. częściowo obcięta]

Na odwr. p.: 1985 | E. DWURNIK | CHŁODNY | PŁOMIEŃ | NR: IX. 323. | 1090, na poprzecznej listwie krosna stempel: 146 [przekreślone] / 114 x 120 [oł.] >>CHŁODNY PŁOMIEŃ<< | 1985.

Format obrazu został zmieniony przez Dwurnika (lub na jego zlecenie) poprzez doklejenie pasów płótna do wcześniej wyciętego obrazu. O tym, że było to działanie artysty świadczą poprawki na rewersie obrazu (zmiana wymiaru zapisana ręką artysty).

Obraz opisany:

– Dwurnik. Spis cykli malarskich, oprac. Pola Dwurnik, Galeria Zachęta, Warszawa 2001, s. nlb. w ramach cyklu IX, kat. 323 [technika określona jako: olej, płótno, deska, wym.: 120 x 110 cm].

W cyklu obrazów Podróże autostopem, Edward Dwurnik podejmował malarskie próby komentowania tego, czym żyła Polska od końca lat 60. poprzez kolejne dziesięciolecia XX w. Dążąc do przedstawiania zdarzeń, sytuacji czy klimatu towarzyszącego różnym zdarzeniom, starał się oddać nie tylko „publicystyczną“ treść określonych sytuacji, ale przede wszystkim wydobyć malarską ekspresję wybranego motywu. Prezentowany obraz powstał w burzliwych latach 80. XX w., które były czasem robotniczych strajków, powstania „Solidarności“ i brutalnych represji po wprowadzeniu stanu wojennego, a także okresem nasilenia uczuć patriotycznych i religijnych. Dramatyczny czas nasycił obrazy Dwurnika ekspresją i sprawił, że zmieniły się również środki malarskie – kolorystyka stała się przybrudzona, a dukt pędzla bardziej gwałtowny.

♣ do wylicytowanej ceny oprócz innych kosztów zostanie doliczona opłata wynikająca z prawa twórcy i jego spadkobierców do otrzymania wynagrodzenia zgodnie z Ustawą z dnia 4 lutego 1994 roku - o prawie autorskim i prawach pokrewnych (droit de suite).

Edward Dwurnik (Radzymin 19 IV 1943 - Warszawa 28 X 2018) studiował malarstwo w ASP w Warszawie (1963-1970), jednak jako swego „mistrza“ wymienia Nikifora. Jego to prace, zobaczone po raz pierwszy w 1965, zainspirowały ówczesnego studenta III roku do narysowania pierwszych prac z cyklu „Podróże autostopem“, które kontynuował w nastepnych latach. W 1972-1978 powstawał cykl „Sportowcy“, w którym portretowane były, dodajmy - kąśliwie, typowe postaci z lat 70. Równolegle od 1975 powstawał cykl „Robotnicy“, który kulminował w okresie „Solidarności“ 1980-1981. Za prace z tego cyklu Dwurnik otrzymał w 1981 Nagrodę Krytyki Artystycznej im. Cypriana Kamila Norwida, natomiast za obrazy z cyklu „Warszawa“ (1981), proroczo zapowiadające stan wojenny - Nagrodę Kulturalną „Solidarności“ podziemnej w 1983. W latach 80. malarstwo Dwurnika przybrało wyraz ekspresyjny i dramatyczny. Powstające w tej dekadzie obrazy miały niejednokrotnie wymowę polityczną, przybierały też kostium historyczny, tak czy inaczej odnoszący się do współczesnych spraw i realiów. Cykl „Droga na Wschód“ (1989-91) upamiętniał ofiary stalinizmu, natomiast cykl „Od Grudnia do Czerwca“ (1990-94) - ofiary stanu wojennego. Zarówno ideowe, jak i czysto malarskie walory tych prac przyniosły artyście ogromne uznanie, zarówno w kraju jak i za granicą. Jego wyrazem była prestiżowa nagroda Fundacji Coutts & Co w Zurychu (1992). W latach 90. powstają cykle będące kontynuacją „Podróży autostopem“: „Niebieskie miasta“ (od 1993) i „Diagonale“ (od 1996), jak również kompozycje nowego typu, jak widoki morskie (cykl „Błękitne“, 1992-93) czy cykl „Wyliczanka“ (1996-99). Artysta wiele wystawia, miał ok. 100 wystaw indywidualnych w Polsce i za granicą, brał też udział w licznych wystawach i festiwalach krajowych i międzynarodowych, m.in.: X Biennale Sztuki Współczesnej, Menton 1974, Documenta 7, Kassel 1982, 5th Biennale, Sydney 1985, XIX Biennale Sztuki, Sao Paulo 1987; Olimpiada Sztuki, Seul 1988. Równolegle z malarstwem uprawiał rysunek, collage, grafikę warsztatową (litografia, techniki metalowe, kserografia, stemple) i użytkową (ilustracja, plakaty do własnych wystaw indywidualnych).