Jan Wacław ZAWADOWSKI (1891-1982), Pejzaż; 1976

olej, tektura; 43 x 61 cm
Sygn., p.d.: Zawado
(na odwrocie naklejka z napisem Jan Wacław Zawadowski (nieczytelny napis) 1976)
Proweniencja: kolekcja prywatna Polska

Wybitny malarz i pedagog, wychowanek krakowskiej Akademii Sztuk Pięknych. Uczeń m. in. Józefa Pankiewicza, którego twórczość, podobnie jak Cezanne`a, wywarła ogromny wpływ na jego malarstwo. Po wyjeździe do Paryża w 1912 roku przyłączył się artystów związanych z Montmartre, np. Modiglianim, Zborowskim czy Apollinairem. W początkach swojej pracy twórczej, Zawadowski przedstawiał głównie martwe natury, portrety malowane w chłodnej kolorystyce czy widoki podmiejskich dzielnic Paryża. Był znakomitym kolorystą. Od 1918 roku sygnował swoje prace pseudonimem „Zawado”. Malował w technice olejnej i akwareli. Irena Kossowska w Słowniku Malarzy Polskich tak charakteryzuje jego sztukę: „wypracował indywidualną formułę malarstwa pejzażowego, syntetycznego i dekoracyjnego zarazem, o soczystej, świetlistej kolorystyce. Formy budował szerokimi, zamaszystymi pociągnięciami pędzla, tworząc zdynamizowane kompozycje o zróżnicowanej fakturze”. Artysta malował także pejzaże z Prowansji. Tematyka ta, jak podaje Kossowska: „dostarczała artyście jedynie pretekstu do kreowania kompozycji bliskich abstrakcji aluzyjnej; ich istotą były wzajemne relacje plam barwnych rozłożonych na płaszczyźnie płótna”. Zawadowski przez cztery lata przebywał w Hiszpanii (lata 1915-1919). Artysta uczestniczył w wystawach galerii Cassirer w Berlinie, Monachium czy Kolonii, Salonach Niezależnych, Jesiennym, ekspozycjach sztuki polskiej w galeriach des Beaux-Arts czy Bernheim. Zawadowski prezentował swoje prace w Polsce i poza jej granicami, m. in. w Miejskiej Galerii Sztuki w Łodzi, Galerii Adams w Londynie czy warszawskim Instytucie Propagandy Sztuki. „Zawado” bardzo aktywnie działał artystycznie. W 1928 roku był jednym z założycieli Cercle des Artistes Polonais w Paryżu i Cechu Artystów Plastyków Jednoróg. Artysta po swoim profesorze, Józefie Pankiewiczu, przejął kierownictwo filii krakowskiej ASP w Paryżu (kierował nią do 1940 roku). Po wojnie uczestniczył przykładowo w wystawach w Galerie Bénézit w Paryżu, Towarzystwie Przyjaciół Sztuk Pięknych w Krakowie czy Muzeum Archidiecezji Warszawskiej. Pośmiertna wystawa Jana Zawadowskiego miała miejsce w Musée Granet w Aix-en-Provence w 1983.