Denar, ok. 1013–1025; Aw: Wzgórze z krzyżem, wokoło pom...

Mieszko Bolesławic (syn Bolesława Chrobrego), późniejszy Mieszko II, Denar, ok. 1013–1025; Aw: Wzgórze z krzyżem, wokoło pomylony napis M(SϽ)NLT; Rw: Krzyż grecki, w każdym kącie kulka, na przedłużeniach ramion E E + +; CNP 1, Frynas P.2.1 (VR), Gum-H. 1, Gum-P. 1, Karolkiewicz 2011, Kop. 1 (R5), Str. 5b, Such. X/XI w. typ IX; srebro, 20.8 mm, 1.69 g; niedobity, delikatnie gięty, patyna, bardzo rzadki.
Moneta, ze względu na legendę awersu, przez wiele lat łączona z Mieszkiem I i opisywana jako najstarsza polska moneta. Dopiero dokładna analiza znalezisk depozytów z tymi monetami, przeprowadzona przez prof. Stanisława Suchodolskiego, pozwoliła przesunąć datowanie tych monet na lata ok. 1013–1025. Pokazuje to, że Mieszko emitował swoje monety jeszcze za życia ojca, jako władca dzielnicowy. Sugerowałoby to umiejscowienie mennicy w Krakowie, które wraz z Małopolską Bolesław powierzył księciu. Takiej interpretacji przeczą jednak znaleziska, gdyż znakomitą większość monet Mieszka odnaleziono na terenie centralnej Wielkopolski i północnego Mazowsza. Dodatkowo, monety Mieszka i Bolesława nie wykazują wyraźnych współzależności typologicznych czy połączeń stempli, co może wskazywać, że były wybijane w różnych miejscach.