Jan Ziemski (1920 Kielce-1988 Lublin), Kompozycja, 1972

technika własna, płyta, 50 x 50 cm, sygnowany na odwrocie: 'JAN ZIEMSKI | 1972', nalepka z opisem pracy z BWA Lublin



Jeden z czołowych przedstawicieli tzw. malarstwa materii. Wykształcenie artystyczne zdobył
ucząc się w Wolnej Szkole Malarstwa i Rysunku Janiny Miłosiowej w Lublinie (1942–46),
zaś teoretyczną wiedzę w zakresie sztuk plastycznych ugruntował studiując historię sztuki
na Katolickim Uniwersytecie Lubelskim Jana Pawła II. Był współzałożycielem uformowanej
wśród tamtejszych studentów lubelskiej grupy „Zamek” (1956–1959), zaliczanej do
najciekawszych i najbardziej awangardowych polskich grup artystycznych, którą tworzyli
m. in. Włodzimierz Borowski, Ryszard Kiwerski, Tytus Dzieduszycki oraz Jerzy Ludwiński.
Ziemski brał czynny udział w szeregu konkursów i wystaw artystycznych takich, jak: Biennale
Form Przestrzennych w Elblągu, Plenery Koszalińskie w Osiekach, Sympozjum Artystów
i Naukowców w Puławach i wielu innych. Od lat 40. XX wieku interesował się astronomią,
kosmonautyką, science-fiction. Początek jego ścieżki artystycznej wyznaczają surrealistyczne
prace, wśród których częstym motywem były przypominające kukiełki postaci (Mona Lisa,
Semafory). Stopniowo jego warsztat artystyczny zaczął dojrzewać w kierunku form bardziej
abstrakcyjnych, sugerujących fascynację zagadnieniami związanymi z materią, które znalazły
odbicie w wykonywanych w gipsie tzw. formurach. Od połowy lat 60. XX wieku zwrócił
się ku abstrakcji geometrycznej tworząc charakterystyczne collage’owo – półprzestrzenne
kompozycje z cienkich, sferycznie wygiętych, przeważnie czarnych, białych i czerwonych
listewek. Wiele z tych dzieł zaliczyć można do kierunku op-art., wykorzystującego prawa
iluzji, fizjologii i psychologii postrzegania, teorię widzenia i koloru.