II RP, Zestaw odznaczeń po majorze Tadeuszu Preidlu wraz z dokumentami nadania
Odznaczenia, odznaki i medale w bardzo dobrym stanie, a wręcz wspaniałym, brak jakichkolwiek wykruszeń emalii i uszkodzeń.
Dokumenty noszą ślady złożenia i delikatnego użytkowania, ale wszystkie (oprócz dyplomu do odznaki Orląt Lwowskich) są niepodarte niezagrzybione czy zniszczone. Są w bardzo dobrym stanie jak na kilkudziesięcio-letnie dokumenty nadaniowe.
Tadeusz Preidl ur. w 1891 roku we Lwowie. W roku 1914 wstąpił do Związku Strzeleckiego, a następnie dnia 4 września do Legionów. Służył w 10 kompanii 3 Pułku Piechoty. W 1917 roku, 10 października przydzielony do oddziału uzupełnienia nr 6 Polskiego Korpusu Posiłkowego (Legiony Polskie). Po ich rozwiązaniu został internowany na Węgrzech 16 lutego 1918 roku. W dokumentach podano stopień sierżanta. W dokumencie z 1916 widnieje jeszcze jako plutonowy. Odznaczony między innymi Krzyżem Walecznych z dwoma okuciami (legitymacja z roku 1922, niestety jedno okucie nie zachowało się na wstążce), medalem za wojnę polsko-rosyjską (Polska Obrońcy Swemu). Srebrnym i Brązowym medalem za długoletnią służbę (dyplomy z 1938 roku), Srebrnym Krzyżem Zasługi (w 1930) i po raz pierwszy Złotym Krzyżem Zasługi (dyplom z 1938 roku). Niewiele wiemy o losach majora w czasie II wojny światowej. Pewne jest że przeżył wojnę i pracował po niej we Wrocławiu jeszcze w 1951 roku czego dowodem są dwa pokwitowania nagród pieniężnych, które otrzymał w kwocie 100 i 3000 złotych.
