Gustaw Pillati, KAPLICZKA

18,0 x 14,0cm - olej, tektura sygn. p.d. (ołówkiem): G. Pilatti.

Na odwrocie p.g. (ołówkiem): Kapliczka I; poniżej nalepka TZSP w Warszawie (druk, pieczęć, tusz): 25821 Autor Pillati Gustaw | Tytuł 37) Kapliczka I Rodzaj dzieła ol | Cena Własność Data nadesłania 26/I.

Gustaw Pillati (Warszawa 1874 – Warszawa 1931) - malarz; pochodził ze znanej rodziny warszawskich artystów - jego ojciec Ksawery i stryj Henryk byli malarzami, brat Stefan rzeźbiarzem. Edukację artystyczną rozpoczął w warszawskiej Klasie Rysunkowej u Wojciecha Gersona, następnie w latach 1897-1900 studiował w krakowskiej Szkole Sztuk Pięknych, początkowo pod kierunkiem Floriana Cynka (rysunek), później Teodora Axentowicza (malarstwo). Za prace szkolne uzyskał trzy medale i kilka nagród. W 1901 wyjechał do Paryża, gdzie kształcił się w Académie Julian. W 1908 uczył się jeszcze w prywatnej szkole Simona Hollósy’ego w Monachium. Po powrocie do kraju zamieszkał w Warszawie. W roku 1920 brał udział w wojnie polsko-bolszewickiej. W latach 1920-1922 uczył rysunku na kursach przy Muzeum Rzemiosł i Sztuki Stosowanej, w latach 1923-1926 jako profesor wykładał w Szkole Sztuk Pięknych im. Wojciecha Gersona. Był członkiem TZSP, Stowarzyszenia „Pro Arte“ i ZZPAP. Malował głównie olejno, rzadziej pastelem czy akwarelą. Wykonywał wiele rysunków ołówkiem i kredkami, zajmował się ilustratorstwem, interesował rzeźbą. Tworzył portrety, pejzaże, widoki architektoniczne, a zwłaszcza obrazy rodzajowe o tematyce ludowej. Szczególnie chętnie malował ludzi i widoki z Podhala, Tatr, Beskidów i Huculszczyzny (Rodzina góralska, Ostatni kobziarz na Podhalu, Drwal spod Babiej Góry, Hucuł, Widok na Hawrań i Murań). W czasie studiów we Francji malował też pejzaże i mieszkańców Bretanii (Bretonka robiąca pończochę, Wybrzeże Atlantyku). Jego obrazy cechuje żywa kolorystyka i - podkreślana przez krytykę - „szczególna umiejętność interpretacji światła słonecznego“. Od 1899 roku niemal corocznie wystawiał w warszawskiej Zachęcie, gdzie wyróżniony został kilkoma nagrodami, a w 1927 brązowym medalem za Górala z kosą. Wystawiał też w warszawskim Salonie Krywulta (1902-1905) oraz w TPSP w Krakowie i we Lwowie, w Częstochowie, Kielcach, Lublinie, Łodzi, Łowiczu, Poznaniu, Wilnie, Moskwie (1913). Prace artysty znajdują się w zbiorach licznych muzeów, m.in. w Krakowie, Warszawie, Białymstoku, Lesznie, Olsztynie, Słupsku, Białej Podlaskiej.