Wymiary: 48 x 79 cm
sygnowany, datowany i opisany p.d.: 'PIŃCZÓW 1967. Henryk Dąbrowski'
Biogram
Architekt i malarz. Po II wojnie światowej studiował architekturę na Politechnice Warszawskiej. Był wychowankiem Jana Koszyca Witkiewicza. Brał udział w pracach projektowych dla warszawskiego Muranowa. Mistrz rysunku, współtwórca Warszawskiej Szkoły Rysunku, wybitny architekt. Prowadził wieloletnią działalność dydaktyczną, naukową i artystyczną na Wydziale Architektury Politechniki Warszawskiej (1951-2006). Nauczyciel rysunku dla wielu pokoleń architektów. Wieloletni Kierownik Katedry, Zakładu i Pracowni rysunku na Wydziale Architektury. Otrzymał tytuł profesorski w 1992 roku. Jako czynny projektant jest autorem realizacji architektonicznych zabytkowego zespołu miejskiego Kazimierza Dolnego (m.in. kamienice przy ul. Senatorskiej i Klasztornej, liczne spichlerze). Jest również twórcą współczesnej wersji graficznej herbu Kazimierza Dolnego w oparciu o studia i badania heraldyczne (1994). Rysunki i opracowania graficzne artysty były publikowane w licznych wydawnictwach. Opracowywanie dla Rektora Politechniki Warszawskiej wzorów rysunkowych i komponowanie formy graficznej dokumentów-dyplomów na pergaminie, honorowego tytułu naukowego Doktora "Honoris Causa" w latach 1956-2006. Około 100 kompozycji rysunkowych, graficznych i malarskich znajduje się w prywatnych i państwowych zbiorach oraz w kolekcjach w Rzymie, Londynie, Paryżu, Madrycie, Genewie, Lugano, Nowym Jorku. Rysunki Henryka Dąbrowskiego na temat architektury polskiej znajdują się do dziś w zbiorach Muzeum w Rapperswilu. Kompozycje rysunkowe, graficzne i malarskie eksponowane na wielu wystawach i pokazach indywidualnych i zespołowych w kraju i za granicą. Profesor Henryk Dąbrowski określany jest niejednokrotnie przez znawców rysunku "polskim Piranesim". Twórczość Dąbrowskiego odzwierciedla wyjątkową osobowość profesora, mistrzostwo rysunkowe i kunszt akwarelisty. Artysta ukazuje najciekawsze perełki architektoniczne, ich wnętrza, panoramy miast. Poza Polską artysta szczególnie upodobał sobie Italię – pobyt w latach 1963-67, tworząc monumentalne, a czasem wręcz kameralne wizje klasycznych budowli. Prace Profesora pokazują architekturę realnie, oddając zarazem aurę, a niejednokrotnie i wizję jej dawnej świetności. Szczególnie interesujące są rozbudowane panoramy polskich miast – Warszawy, Gdańska, Torunia, Kazimierza Dolnego, Krakowa, Tykocina, Pińczowa, Krasiczyna i innych. Utrzymane w nastroju wedut dawnych mistrzów dzieła prezentują widok trwającego przez wieki grodu, a jednocześnie pulsującej nowoczesnością aglomeracji.
