Wymiary: 77 x 93 cm
sygnowany i datowany p.d.: 'J Skotnicki 1930'
na odwrociu papierowa nalepka wystawowa
Wystawiany
Wystawa - kiermasz, Grupa Artystów Plastyków "Zachęta", data nieznana
Biogram
Artysta plastyk, działacz polityczny, mieszkaniec Podkowy Leśnej. Studiował malarstwo w Akademii Sztuk Pięknych w Petersburgu, jego wykładowcami byli Jan Ciągliński i Léon Bakst. Naukę kontynuował w krakowskiej Akademii Sztuk Pięknych u Jacka Malczewskiego, Teodora Axentowicza, Leona Wyczółkowskiego i Józefa Mehoffera, a następnie w latach 1904-1905 pobierając naukę w Paryżu w Académie de la Grande Chaumiere. Od 1908 roku do 1917 roku mieszkał w Zakopanem, gdzie współtworzył towarzystwo „Sztuka Podhalańska” i warsztaty „Kilim” prowadzone przez jego żonę, Teodorę. Mianowany członkiem Rady Stanu w 1918 roku. Brał udział w walkach niepodległościowych w 1918 roku walcząc w II Brygadzie Legionów. Od 1922 roku do 1929 roku zajmował stanowisko dyrektora w Departamencie Kultury i Sztuki w Ministerstwie Wyznań Religijnych i Oświecenia Publicznego. 16 grudnia 1922 roku uczestniczył w wizycie Gabriela Narutowicza w gmachu Zachęty i był obecny podczas zamachu na życie i przy śmierci prezydenta. Po 1945 roku na krótko ponownie pracował w Ministerstwie Edukacji Narodowej, ale po ujawnieniu jego działalności przedwojennej został odsunięty od pracy ministerialnej. Razem z historykiem sztuki Andrzejem Kossakowskim prowadził w Grodzisku Mazowieckim Ognisko Plastyczne, którego był pomysłodawcą i założycielem.
W 1957 roku ukazały się drukiem zbeletryzowane pamiętniki Jana Skotnickiego noszące tytuł „Przy sztalugach i przy biurku”. Obecnie w przygotowaniu znajduje się wydanie drugie, uzupełnione i rozszerzone.
Jego twórczość obejmuje zarówno technikę olejną, jak i akwarelę. Poza obrazami rysował i tworzył grafikę. Były to młodopolskie sceny figuralne o tematyce historycznej i militarnej oraz pejzaże. W późniejszych latach rozszerzył twórczość o malarstwo portretowe. W 1906 roku miał pierwszą wystawę indywidualną w Towarzystwie Przyjaciół Sztuk Pięknych, a w 1910 roku wystawiał swoje prace na Powszechnej Wystawie Sztuki Polskiej we Lwowie. Kolejne dwie duże wystawy twórczości Jana Skotnickiego miały miejsce w Towarzystwie Zachęty Sztuk Pięknych w latach 1913 i 1918. W roku 1940 była projektowana wystawa retrospektywna twórczości Skotnickiego. Od 1947 roku do roku 1955 wykładał historię sztuki w Ognisku Kultury Plastycznej w Grodzisku Mazowieckim, którego był założycielem, i pierwszym dyrektorem.
