Wymiary: 55 x 46 cm
sygnowany p.g. 'Kisling'
opisany na krośnie malarskim: '(...)25 XXIV', '72' (w okręgu), 'Ph. N. e K', 'Ph. N.', '79(-49)', na poprzeczce krosna: 'Kiki de Montparnasse' oraz trudno czytelna notatka (w okręgu), nalepki aukcyjne, nalepka celna oraz wycinek z katalogu ze zdjęciem i opisem obrazu, na ramie nalepki aukcyjne
Pochodzenie
kolekcja Oscara Gheza, Genewa (do 1971)
aukcja Palais des Congrès, Wersal, listopad 1977
kolekcja prywatna, Francja
dom aukcyjny Mes Calmels et Cohen, Paryż, kwiecień 2000
kolekcja prywatna, Francja
dom aukcyjny Mes Calmels et Cohen, Paryż, grudzień 2000
kolekcja prywatna, Ostenda
dom aukcyjny Kunstgalerij De Vuyst, Lokeren, grudzień 2004
kolekcja prywatna, Europa
kolekcja prywatna, Polska
Wystawiany
Kisling et son temps, Palais de la Méditerrannée, Nicea, marzec-kwiecień 1973
Literatura
Kisling et son temps, katalog wystawy, red. Georges Peillex, Palais de la Méditerrannée w Nicei, Nicea 1973, nr kat. 30 (il.)
Joseph Kessel, Kisling 1891-1953, catalogue raisonné, red. Jean Kisling, t. 1, Turyn 1971, nr kat. 29, s. 324 (il.)
Biogram
W latach 1907-11 studiował malarstwo w krakowskiej ASP u Józefa Pankiewicza. Za jego radą, wraz z Szymonem Mondszajnem, wyjechał na dalsze studia do Paryża. Tam jego twórczością zainteresowali się krytycy André Salmon i Adolf Basler, otrzymał też stypendium od anonimowego mecenasa z Rosji. Nazywany był "księcia Montparnasse'u ze względu na koligacje towarzyskie i sukcesy finansowe. Przyjacielskie relacje łączyły go z polskimi twórcami: Tadeuszem Makowskim, Eugeniuszem Zakiem, Ludwikiem Markusem, Romanem Kramsztykiem i Melą Muter. Za udział w walkach Legii Cudzoziemskiej w czasie I wojny światowej otrzymał obywatelstwo francuskie. Ranny podczas bitwy pod Clarency odbył w 1916 roku rekonwalescencję w Hiszpanii. W czasie II wojny światowej wstąpił do armii francuskiej. W 1940 przez Hiszpanię i Portugalię wyjechał do Nowego Jorku. Po wojnie ok. 1946 wrócił do Sanary-sur-Mer. Był jednym z najwybitniejszych przedstawicieli Ecole de Paris lat międzywojennych. Miał wiele wystaw indywidualnych, w wystawach zbiorowych za granicą uczestniczył często jako artysta polski. Był jednym z czołowych reprezentantów École de Paris skupiającej przybyłych z Europy Środowo-Wschodniej i Rosji artystów żydowskiego pochodzenia. „We wczesnej fazie twórczości Kislinga z lat 1912-18 znalazła wyraz fascynacja sztuką Cezanne'a; w martwych naturach i pejzażach artysta syntetyzował i geometryzował bryły, spiętrzał plany kompozycyjne, wprowadzał podwyższony punkt widzenia zacieśniający przestrzeń obrazową. (…) Pod wpływem kontaktów z kubistami malował południowo-francuskie pejzaże o geometryzującej stylistyce zapożyczonej z obrazów Picassa i Braque'a z ok. 1909 roku. Poszukiwał formuły dekoracyjności, w której zsyntetyzowane bryły architektoniczne współgrają z organicznymi formami natury. (…) W pejzażach ujmował kształty sylwetowo, zaś barwom nadawał intensywność porównywalną z fowistyczną paletą. W latach 1917-18, prócz widoków z Saint-Tropez, które cechowała rozbielona paleta i eteryczność, powstawały krajobrazy o pogłębionej ekspresji ewokowanej przez gamę ostrych, mocnych, kontrastowo zestawionych barw; te graniczące z abstrakcją, stężone w wyrazie kompozycje malowane były impastowo, ukośnymi pociągnięciami pędzla. Niektóre widoki portów z żaglówkami i opustoszałym nadbrzeżem nawiązywały do poetyki "malarstwa metafizycznego". W pejzażach Kisling nawiązywał także do szesnastowiecznych schematów kompozycyjnych, przedstawiając krajobrazy rozległe, budowane kulisowo, o sugestywnie oddanej głębi przestrzennej” – Irena Kossowska
