LITERATURA:
Kolekcja Hermansdorferów [katalog wystawy], wyd. Fundacja All That Art!, Wrocław 2017, ss. 39, 150
POCHODZENIE:
- Warszawa, kolekcja prywatna
- Wrocław, kolekcja prywatna
- depozyt Muzeum Narodowego we Wrocławiu
Malarz, grafik, teoretyk sztuki. Jest uważany za jednego z najznamienitszych twórców awangardy okresu międzywojennego. Związany z nurtem konstruktywizmu. W latach 1913–19 studiował w Szkole Sztuk Pięknych w Warszawie, pod kierunkiem Stanisława Lentza. Należał do wielu ugrupowań artystycznych, taki jak: Ekspresjoniści Polscy, Blok, Praesens, a. r., Cercle et Carré, Abstarction-Création. Często podróżował do Paryża. Przyjaźnił się z Pietem Mondrianem, Theo van Doesburgiem oraz Michelem Seuphorem. Jest uważany za jednego z pierwszych polskich twórców geometrycznych abstrakcji. W 1930 roku był współorganizatorem zbiórki dzieł artystów międzynarodowej awangardy przeznaczonych dla muzeum łódzkiego (obecnie w Muzeum Sztuki w Łodzi). Po II wojnie mieszkał i działał w Warszawie. Po 1956 roku, uznawany powszechnie za patrona polskiej awangardy, uprawiał już wyłącznie abstrakcję o konstruktywistycznym rodowodzie. Tworzył cykle prac będących studiami płaszczyzn, linii, kolorów w różnych układach względem siebie. Obok malarstwa i form pochodnych, jak kolaże, reliefy, multiple, tworzył formy przestrzenne i grafikę. Jego prace pojawiały się na wielu wystawach, m.in.: Warszawie, Wilnie, Łodzi.
