Jacek SIENICKI (1928-2000), Dachy, 1996

olej, płótno; 61 x 50 cm;
sygn. p. d.: J. SIENICKI;
na odwrocie opisany: JACEK / SIENICKI / OL. PŁ. / „DACHY” / 1996

Jacek Sienicki był absolwentem warszawskiej ASP w pracowni Artura Nachta Samborskiego, a następnie jego bliskim współpracownikiem. Debiutował w 1955 roku, podczas ogólnopolskiej wystawy w warszawskim Arsenale - „Przeciw wojnie - przeciw faszyzmowi”. Lata 70. XX w. to okres wyjątkowo intensywnej pracy twórczej artysty dzięki czemu miał możliwość wynajęcia własnej pracowni. W 1974 roku Sienicki otrzymał nagrodę krytyki im. Cypriana Kamila Norwida, przyznaną malarzowi za prezentację pokazaną w warszawskiej Zachęcie. W 1975 roku objął pracownię malarstwa na macierzystej uczelni. Charakterystyczną cechą w twórczości Jacka Sienickiego jest podejmowanie jednego tematu kilkukrotnie, praca w cyklach malarskich. Wielokrotne opracowanie podobnych tematów jak rośliny, garnki, naczynia, kawałki mięsa, widok z okna, wnętrze pracowni są zapewne poszukiwaniem odpowiedniej formy i barwy, ponieważ mimo wszystko, malarstwo Sienickiego silnie było związane z nurtem koloryzmu, z którego wywodził się również jego mentor Nacht Samborski.

[wykorzystano: „Jacek Sienicki. Obrazy i prace na papierze”, Henryk Gallery, Kraków 2009, Źródło: jaceksienicki.pl; materiały prasowe do wystawy w Kordegardzie, czerwiec-lipiec 2017 (kordegarda.org/pl/exhibition/139610)].