sygn. p.d.: Jurry | 79
sygn. na odwr. na płótnie flamastrem: PEJZAŻ Z ŻARNOWA | (albo „Głucha prowincja“) | W-WA, MARKOWSKA 16 M 33 | Nr leg. 7758 [słabo czytelny]
Jurry, urodzony w podkieleckiej wsi koło Paradyża – był barwną postacią życia artystycznego lat 60. i 70. w Warszawie, uznawany za prekursora polskiego pop-artu. Gdy w 1968 kończył studia w Akademii Sztuk Pięknych w Warszawie, miał już za sobą głośną wystawę Grupy NEO-NEO-NEO, którą wraz z Janem Dobkowskim pokazał na trzecim roku studiów. Młodzi artyści (uczniowie Jana Cybisa) buntowali się przeciwko malowaniu martwych natur i aktów, a za cel stawiali sobie związanie malarstwa z codzienną rzeczywistością. Malarstwo miało być próbą mówienia o współczesnym człowieku przy pomocy znaków i skojarzeń, a symboliczny przekaz odnosił się zarówno do treści uniwersalnych, jak i aktualnego kontekstu politycznego.
Jednak w końcu lat 70. pojawiły się w twórczości Jerzego Ryszarda Zielińskiego pejzaże, o których Ireneusz Szubert (autor wstępu do niewydanego katalogu ostatniej za życia indywidualnej wystawy Jurry – Zgrzyt w Galerii Domu Artysty Plastyka w Warszawie, 1978) pisał: pejzażyki wywodzące się ze zwalczanego niegdyś koloryzmu, ciągoty do sielanki.
Zieliński pokazał wówczas takie obrazy na Mazowieckiej, zestawiając je z obrazami stanowiącymi charakterystyczną dla niego publicystykę malarską. Według interpretacji Barbary Majewskiej, zderzenie ze sobą tak odmiennych prac, nie wynikało z dwoistości natury Jurrego, ale świadczyło o braku doktrynerskiego podejścia do sztuki. Majewska zauważa: Jego późniejsze pejzażyki mają w sobie cechy słabnięcia, może utraty przekonania do kondensacji znaczeń w formie emblematu, wyrażają może potrzebę przytulenia się do fragmentu świata widzialnego, poszukiwania bezpieczeństwa (Barbara Majewska, Kocham malarstwo i nic na to nie poradzę [ w:] Jurry powrót artysty. Jerzy Ryszard „Jurry“ Zieliński (1943-1980), Kraków, 2010, s. 47).
Tego typu pejzaże pojawiały się w twórczości Jurrego także wcześniej (przykładem może być Pejzaż z Orzechowa, z 1971) i egzystowały w jego malarstwie obok bardziej charakterystycznych dla artysty obrazów „emblematycznych“.
Prezentowany na aukcji obraz przedstawia widok na kościół św. Mikołaja w Żarnowie, miejscowości oddalonej 14 km od rodzinnego Paradyża.
♣ do wylicytowanej ceny oprócz innych kosztów zostanie doliczona opłata wynikająca z prawa twórcy i jego spadkobierców do otrzymania wynagrodzenia zgodnie z Ustawą z dnia 4 lutego 1994 roku - o prawie autorskim i prawach pokrewnych (droit de suite)
Jerzy Ryszard Zieliński (Kazimierzów w Kieleckim 1 VI 1943 – Warszawa 5 III 1980)studia artystyczne rozpoczął w 1962 w warszawskiej ASP na Wydziale Rzeźby, rok później przeniósł się na Wydział Malarstwa do pracowni prof. Jana Wodyńskiego a następnie prof. Jana Cybisa; dyplom otrzymał w 1968 roku. Niezależnie od kontynuowania akademickiego programu nauczania, rozpoczął samodzielną działalność malarską, którą uzasadniał w tekstach teoretycznych. W 1965 nawiązał przyjaźń z Janem Dobkowskim i wówczas wspólnie przyjęli jeden kierunek artystycznego działania, które dało początek malarstwu pod nazwą neo-neo-neo. Wyjaśniając swą postawę napisali: „Neo-Neo-Neo nie jest doktryną, jest hasłem wywoławczym, wołamy o sztukę egalitarną; o odkrywanie w sobie fizjologicznej potrzeby tworzenia”. Artystyczny rodowód neo-neo-neo wywodzi się z założeń szeroko pojętego pop-artu. Od 1967 organizowali cykl wystaw pod nazwą neo-neo-neo. Wówczas Zieliński przyjął pseudonim Jurry. Wernisaże tych wystaw (najczęściej bez katalogu), miały charakter happeningu i spotkań artystycznej elity. Obaj artyści brali też udział w ekspozycjach krajowych i zagranicznych, Muzeum Sztuki w Łodzi zakupiło do swych zbiorów dwie prace Jurrego. Zieliński poszedł samodzielną drogą konsekwentnie kontynuując stylizację wielopłaszczyznowych, założonych jednolitym kolorem kompozycji z elementami biologicznymi. Posługiwał się ostrymi zestawieniami barw, ekspresyjną, z pozoru lapidarną lecz bardzo czytelną formą, tworząc swoja wizję świata. Rok temu jego twórczość przypomniała Oficyna Malarska w Warszawie pokazem prac (21 IV-19 V 2006) i wydaniem publikacji Jerzy Ryszard Zieliński – Wytnie nas czas.
