Jerzy Stajuda (1936 - 1992), Bez tytułu

tusz, akwarela, papier, 20 x 27,5 cm w świetle passe-partout, sygnowany u dołu: '1812', p.d.: 'Andrzejowi z życzeniami imieninowymi 1978 Stajuda 72 [?]', obok tuszem znak chiński, na odwrocie l.d. ołówkiem: 238 [w kółku]
delikatnie pofałdowany papier



Malarz, rysownik, krytyk i pedagog. Studia na Wydziale Architektury Politechniki Warszawskiej, dyplom obronił w 1959 r. u prof. Bohdana Lacherta. W początkowym okresie swojej twórczości był pod wpływem swego mistrza i przyjaciela Artura Nachta-Samborskiego, szukał też inspiracji w twórczości Paula Klee. Z czasem wypracował własną i nie poddającą się modom stylistykę. Prace artysty przedstawiały świat struktur, imaginacyjnych pejzaży, wizji archaicznego świata przyrody. Artysta pozostawił bogatą spuściznę rysunkową, często o charakterze osobistego notatnika. Drugą pasją artysty była krytyka artystyczna. W latach 1957–1968 publikował artykuły we „Współczesności”, „Przeglądzie Artystycznym”, „Przeglądzie Kulturalnym”, „Więzi”, „Ty i ja”. Aktywność krytyczna artysty została mocno ograniczona po 1968 r. Często wystawiał za granicą, gdzie przez długi czas jego twórczość była bardziej znana niż w kraju. W 1993 r miała miejsce retrospektywna wystawa w Centrum Sztuki Współczesnej w Warszawie.