Olej, płótno; 90 x 90 cm
Syg. l. d: TN
Dyplom uzyskał w 1978 roku w pracowni prof. Maksymiliana Kasprowicza na Gdańskiej PWSSP. W tym samym roku reprezentował Akademię na wystawie „Dyplom roku” Zachęta – Warszawa. W 2012 roku otrzymał tytuł doktora na Wydziale Nowych Mediów i Scenografii warszawskiej ASP. Wykładowca między innymi na Politechnice Białostockiej w Katedrze Sztuki Wydziału Architektury. Jego twórczość opiera się na uważnej obserwacji najprostszych elementów roślin, kwiatów i drzew, doprowadzając badanie detalu i struktury do form niemal abstrakcyjnych. Jego prace to intymny, osobisty i emocjonalny hołd składany naturze. Klasycznej technice malarstwa na płótnie, nadaje współczesną, dynamiczną ekspresję. Prace Tadeusza Nieściera wystawiane były m. in. w Muzeum Palazzo dei Priori, Volterra, Włochy, Pignano Art Gallery, Volterra Włochy, Muzeum Rzeźby Alfonsa Karnego w Białymstoku czy w Galerii Sztuki Stara Łaźnia. Jego obrazy znajdują się w wielu kolekcjach m. in. w Polsce jak i poza jej granicami głównie we Włoszech, Francji Szwajcarii czy USA.
„Moje malarstwo (…) jest próbą zapisu tego, co wokół mnie istnieje. Miejsce, w którym żyję i pracuję, jest zatopione w naturze. Ogrody, pola, łąki i puszcza to cały mój świat – zmienny, ulotny… a jednocześnie odwieczny… tak samo ważny jak człowiek. Jestem tylko maleńką częścią tego świata, dlatego ośmielam się troszeczkę do niego zbliżyć i próbować zrozumieć. Ponieważ nie mam po temu absolutnie obiektywnych narzędzi to w pewnym sensie ciągle maluję portret własnych emocji, zależnych w pełni od natury. Nie umiem i nie chcę być poza nią i bez niej.”
Tadeusz Nieścier
Inspiracją do powstania obrazu były siedzące na gałęziach ptaszki. Namalowane lekkim gestem zaznaczają swoją obecność w niemal abstrakcyjnej kompozycji.
