Andrzej GRABOWSKI, Portret kobiety w surducie

Olej, płótno, 61 x 47 cm, sygn. p.d.: J. Grabowski.

Malarz, brat rysownika Wojciecha. Studia w Szkole Sztuk Pięknych w Krakowie u W. K. Stadlera, m.in. razem z Janem Matejką i Arturem Grottgerem. W latach 1860-1863 przebywał w Wiedniu, gdzie przez jeden semestr kształcił się w Akademii pod kierunkiem K. Wurzingera. Uczestnik powstania styczniowego, po jego upadku wyjechał za granicę, był w Pradze i Monachium. Od 1866 stale mieszkał we Lwowie, skąd jeszcze kilkakrotnie wyjeżdżał do Włoch. Brał udział w licznych wystawach, m. in. w roku 1873 otrzymał srebrny medal na wystawie w Wiedniu, a w 1876 złoty medal na wystawie w Filadelfii. We wcześniejszym okresie malował pejzaże i sceny rodzajowe, później - od czasów wiedeńskich - zajął się przede wszystkim portretem i w tej dziedzinie doszedł do znakomitych osiągnięć. Jego portrety – zwłaszcza autoportrety i wizerunki męskie – wyróżniają się ekspresją i pogłębioną charakterystyką modela.