sygn. p.d.: E Markowski
na odwr. na płótnie l.g. namalowana miniatura obrazu sygn. na l. listwie krosna czerwoną farbą: E. Markowski 1982 II [oł.?] 66 x 99, na g. listwie czarną farbą: „MANEKIN – R4.“ 1982
Porównaj:
– Eugeniusz Markowski, tekst Zbigniew Taranienko, Warszawa 2005, s. 111, il. barwna (Manekin R-1, 1982, olej, płótno, 100 x 65).
♣ do wylicytowanej ceny oprócz innych kosztów zostanie doliczona opłata wynikająca z prawa twórcy i jego spadkobierców do otrzymania wynagrodzenia zgodnie z Ustawą z dnia 4 lutego 1994 roku - o prawie autorskim i prawach pokrewnych (droit de suite)
Eugeniusz Markowski (Warszawa 8 XI 1912 - Warszawa 24 II 2007) studiował w warszawskiej ASP, dyplom u prof. Tadeusza Pruszkowskiego uzyskał w 1939. Brał udział w kampanii wrześniowej i obronie Warszawy. W latach 1940-1950 przebywał we Włoszech, gdzie związał się z grupą Libera Associazione Arti Figurative i z Art Club w Rzymie. Zajmował się też projektowaniem scenografii dla rzymskiego Teatro delle Arti. Był dziennikarzem i dyplomatą we Włoszech i Kanadzie (1945-1955). Po powrocie do kraju był dyrektorem Biura Współpracy Kulturalnej z Zagranicą Ministerstwa Kultury i Sztuki (1960-1969), następnie wykładowcą i profesorem ASP w Warszawie (1969-1984). Współ-pracował jako scenograf z Operą Gdańską i teatrami warszawskimi. W 1963 reprezentował Polskę na Biennale w Sao Paulo, miał kilka wystaw indywidualnych. Jego ekspresyjny styl malowania, bezpośredniość i pewna rubaszność figuratywnych przedstawień walk i zmagań spowodowały, że w latach 80. uznano go za prekursora „nowodzikich".
