Józef Czapski, PEJZAŻ, 1929

45,7 x 32,7cm - olej, kredka, płótno sygn. p.d.: JÓZEF CZAPSKI | 1929

Do obrazu dołączone jest potwierdzenie autentyczności wystawione przez Adama Konopackiego 16 XI 2021 roku.

Pochodzenie: Praca pochodzi z kolekcji Zygmunta Mycielskiego, kompozytora i przyjaciela Józefa Czapskiego, któremu została ofiarowana osobiście przez malarza. Następnie wraz z korespondencją artystów trafiła do kolekcji prywatnej w Krakowie, a w 2021 roku do kolekcji prywatnej w Warszawie.

 

Prezentowany pejzaż jest ciekawym przykładem z wczesnego, mało znanego, okresu twórczości Czapskiego, pozostającego wówczas pod silnym wpływem kapistów.

 

Pejzaż odznacza się dozą „przypadkowości“ wyboru, kompozycja z wertykalnym narastaniem planów wywołujących efekt „umowności“ / iluzji perspektywy powietrznej, kolorystyka tworzona przez delikatnie – „akwarelowo“ – „zorkiestrowaną“ gamę tonacji ciepłych, „rozegrana“ na szerokiej palecie brązów – subtelnie ożywiana elementami czerwieni, szarawego błękitu i ciemnych zieleni, pozostawienie niezamalowanej partii podobrazia – tworzącej efekt „otwarcia przestrzeni“. [...] „Akwarelowy“ charakter obrazu, delikatne, powtarzane pociągnięcia pędzla, wykazują bliski wpływ oddziaływania wzajemnego kolonii polskich artystów z Komitetu Paryskiego (tzw. kapistów).

Z ekspertyzy A. Konopackiego

♣ do wylicytowanej ceny oprócz innych kosztów zostanie doliczona opłata wynikająca z prawa twórcy i jego spadkobierców do otrzymania wynagrodzenia zgodnie z Ustawą z dnia 4 lutego 1994 roku - o prawie autorskim i prawach pokrewnych (droit de suite).

Józef Czapski (Praga 1896 - Maisons-Laffitte 1993) - malarz, rysownik, pisarz i publicysta; początkowo studiował prawo, później w 1918 kształcił się w warszawskiej Szkole Sztuk Pięknych. Przerwał studia, by na polecenie polskich władz wojskowych udać się do Rosji w poszukiwaniu zaginionych oficerów polskich.

W 1920 uczestniczył w wojnie polsko-bolszewickiej. W latach 1923-1924 studiował w Akademii Sztuk Pięknych w Krakowie. W 1924 wraz z grupą uczniów Józefa Pankiewicza, tworzących tzw. Komitet Paryski, wyjechał na dalsze studia do Paryża, gdzie przebywał do roku 1931. Po powrocie do kraju uczestniczył w wystawach kapistów, m.in. w warszawskim Instytucie Propagandy Sztuki. Uczestnik kampanii wrześniowej, więzień m.in. obozu w Starobielsku; uwolniony z niewoli wstąpił do armii Andersa i w latach 1941-1942 prowadził poszukiwania oficerów i żołnierzy uwięzionych i zaginionych w ZSRR.

Po 1944 stale mieszkał w Maisons-Laffitte pod Paryżem. Był jednym z założycieli miesięcznika „Kultura”. Jako pisarz opublikował, m.in. Wspomnienia starobielskie, Na nieludzkiej ziemi oraz liczne eseje o sztuce. Malował pejzaże, martwe natury, wnętrza, rzadziej także portrety. W latach osiemdziesiątych i dziewięćdziesiątych obrazy i rysunki artysty były kilkakrotnie prezentowane na wystawach w Krakowie, Warszawie, Poznaniu.

Jego malarstwo - początkowo bliskie szkole Pankiewicza, później bardzo indywidualne i ekspresyjne - szerzej przedstawia album autorstwa przez Joanny Pollakówny (Czapski, Warszawa 1993).